Tej samej listopadowej nocy w Krakowie na świat przychodzą dwie dziewczynki: karlica Dosia - nieślubna cĂłrka służącej i słodownika, oraz Katarzyna - potomkini krĂłlewskiej pary. Jest rok 1526.

Kilka lat pĂłźniej Dosia zostaje sprzedana na dwĂłr jako podarek dla krĂłlowej Bony. Maskotka jednak okazuje się sprytniejsza niż wszyscy myśleli. Ma dostęp do krĂłlewskiego stołu, śpi w komnacie krĂłlewien i towarzyszy cĂłrkom Zygmunta Starego - Jadwidze, Izabeli, Zofii, Annie i Katarzynie - od pełnego nadziei dzieciństwa aż po nieszczędzącą im upokorzeń dorosłość. Zna ich lęki i marzenia. Ociera łzy krĂłlewny Anny, kiedy zalotnicy wybierają jej młodszą siostrę Katarzynę, przynosząc Annie wstyd i upokorzenie. Podąża śladami Bony Sforzy knującej kolejną intrygę przeciwko wybrance serca Zygmunta II Augusta. Czuwa u boku krĂłlewny Katarzyny, nieszczęśliwej i uwięzionej przez chorego psychicznie krĂłla Szwecji Eryka XIV w twierdzy Gripsholm pod Sztokholmem, stając się powierniczką swej pani i skrycie usuwając z jej drogi wrogĂłw.

Oczami karlicy Dosi poznajemy koleje krĂłlewskiego życia, obserwujemy damy dworu, mieszczki, wieśniaczki i ladacznice. Zaglądamy do wawelskich komnat, pracowni alchemikĂłw, izb porodowych i do domĂłw rozpusty. Dosia widzi wszystko. I nie zapomina...

Zaskakująca, nowatorska, fabularyzowana opowieść o wyjątkowym momencie w historii Polski, w ktĂłrym dynastia JageillonĂłw znajduje się u szczytu potęgi i zarazem na skraju przepaści.

Pewnej nocy na Pellestrinie, piaszczystej mierzei w pobliżu Wenecji, zdarza się tragiczny wypadek. Zacumowany na nabrzeżu kuter poławiaczy małży wylatuje w powietrze. We wraku znajdują się ciała dwĂłch rybakĂłw, ojca i syna, ktĂłrych - jak wskazują ślady - zamordowano jeszcze przez eksplozją.
Komisarz Btunetti, przybywszy na Pellestrinę, spotyka się z niechęcią tej małej społeczności. Zmowa milczenia jest jednak zastanawiająca; wprawdzie starszego z zamordowanych otaczała powszechna nienawiść, za to młodszy cieszył się dużą sympatią. Wydaje się, że nikomu nie zależy na ukaraniu zbrodniarza. Widząc bezskuteczne wysiłki Brunettiego, sekretarka z komendy policji, signorina Elettra, postanawia przyjść mu z pomocą i udaje się na mierzeję jako letniczka. Ignoruje przy tym protesty komisarza, ktĂłry uważa jej postępowanie nie tylko za niezgodne ze służbową procedurą, ale także zbyt ryzykowne. Chwil grozy rzeczywiście nie zabraknie, jednak i dla Elettry, i dla Brunettiego ta samowolna misja będzie mieć przede wszystkim konsekwencje uczuciowe.